کد مطلب:47269 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:1421

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا در قرآن كريم از شرق و غرب صحبت شده; ولي از شمال و جنوب سخني به ميان نيامده است؟

علامه طباطبايي; در ذيل آيه: قُلْ لِلّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ يَهْدِي مَن يَشَأُ إِلَيَ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ; (بقره، 142) بگو: مشرق و مغرب از آن خداست; هر كه را خواهد به راه راست هدايت ميكند. اين پرسش را مطرح ميكند، كه چرا خداوند از ميان تمام جهات، تنها دو جهت مشرق و مغرب را ذكر كرده است؟ و در پاسخ آن ميگويد: چهار جهت اصلي داريم: شمال، جنوب، مشرق و مغرب، و چهار جهت فرعي: شمال غربي، شمال شرقي، جنوب غربي و جنوب شرقي. پايه و اساس اين هشت جهت، مشرق و مغرب است و شمال و جنوب و ديگر جهات به وسيلة مشرق و مغرب تعيين ميشوند. بعلاوه، مشرق و مغرب دو جهت نسبي و اضافي هستند، كه با طلوع و غروب خورشيد يا ستارگان تعيين ميشوند. هنگاميكه مشرق و مغرب مشخص شد، اگر يك خط از نقطة قطب شمال به نقطة قطب جنوب وصل كنيم (كه به آن نصف النهار مبدأ ميگويند) تمام نقاط روي زمين يا در شرق قرار ميگيرد و يا غرب واقع ميشود، به جز دو نقطة موهوم شمال و جنوب حقيقي، كه در قطب شمال و قطب جنوب قرار دارند. بنابراين، جهت شرق و غرب، ديگر جهات را در بر دارد.(ر.ك: ترجمة الميزان، علامه طباطبايي، مترجم، ناصر مكارم شيرازي، ج 1، ص 444 - 445، بنياد علمي و فكري علامه طباطبايي.)